ما معتقدیم که عشق سر خواهد زد

بر پشت ستم کسی تیر خواهد زد

سوگند به هر چهارده آیه نور

سوگند به زخم های سرشار غرور

آخر شب سرد ما سحر می گردد

مهدی به میان شیعه برمی گردد

یا امام زمان انتظار هم از نیامدنت بی تاب شد ...

ای کاش در امر فرج  تعجیل گردد

سال فرج بر ثانیه تبدیل گردد

مولای عالم مهدی زهرا بیاید

 تا در کنارش سال ما تحویل گردد
..
.

ایکاش ساعت قلبمون

 همیشه به این وقت تنظیم میشد...

.

            انشام دوباره بیست بابای گلم!

                   موضوع: ( کسی که نیست) - بابای گلم -



                دیشب زن همسایه به من گفت: یتیم

                    معنی یتیم چیست بابای گلم؟!


                  من منتظرم عزیز! حتما برگرد.........

                از این سفر دراز لطفا برگرد......

                   دعوت شده ای به مدرسه ، باباجان!

                   یک لحظه فقط بیا و فورا برگرد...... 

 

                              

 

                                            شعری دیگر از یک دختر عزیز شهید :

ایام سپید رنگِ من مال شما

کاش میشد که دلم از عاشقی بو ببرد

   یار آمده دل را به شکار چشم آهو ببرد

      خسته ز دلم ... بگو خریدار کجاست ؟

            تا قلب مرا به شرط چاقو ببرد

علی اصغر

خوشبو ترين گل گلاب كربلا منم

شيوا ترين نواي ني نينوا منم

با خون نوشته روي گلويم كليم عشق

باب الحوائج حرم مصطفي منم

با تير عشق هستي خود را فروختم

   بازار عشق را به تبسم بها منم

     خون گلوي من به همه دردها دواست

       درمان دردهاي دل بي دوا منم

      با دست كوچكم گره ها باز مي شود

    مردم علي اصغر مشكل گشا منم

نامم علي اصغر و در كشتي حسين

     هم بادبان و لنگر و هم ناخدا منم

       اي حرمله به بيشۀ ما بيهوده ميا

        چون شير كوچك حرم لا فتي منم

       آوازه شجاعت من تا به عرش رفت

     خيبر گشاي ديگر خيبر گشا منم

     اين دست هاي كوچك من دست حيدري است

شش ماهه اي كه كشته شد بي صدا منم

حاج داود داللهي(قطره)

امــــام حسیـــــــن ( ع )

مرا درد و مرا درمان حسين (ع) اســت

مـرا اول مـــــــرا پايان حسين(ع) است

دل  هـــر   کـس  به  ايماني  سرشتـــــه

مرا هم دين و هم ايمان حسين(ع) است

همه  عالم به  اذن  حق  تعالـــــــــــــي

چو عبدي سر به فرمان حسين(ع) است

بهشت  و  جنت  و  فردوس  اعــــــــــــلاء

همه معلــــــــــول پيمان حسين(ع) است

براي  هر دلــــــي جانان  و  جانـــــــــــي

مرا هم جان و هم جانان حسين(ع) است

عقول  جن و  انس و  هـــــم ملائــــــک

به حقِ حق که حيران حسين(ع) است

چو خواهم روضه ي رضــــــــــوان به فردا

که من را روضه ي رضوان حسين(ع) است

چرا عالم زجـــــانش نـــــــــــاله دارد

مگر  او هم پريشان حسين(ع) است

اگر خواهي ز حــــــــال عبد مســــــکين

خوشا حالش که مهمان حسين(ع) است

یا رب به در تو روســیاه آمده ام
بر درگه تو به اشک و آه آمده ام

اذنم بده راهم بده ای خـالق من
افکنده سر و غرق گناه آمده ام

عمرم به گناه ومعصیت شد سپری 
با بار گنه حضور شاه آمده ام

گم کرده ره و منزل پرخوف وخطر 
طی کرده بسوی شاهراه آمده ام

یارب تو کریمی و رحیمی و عطوف
بــا عــذر و اشــتـبـاه آمــده ام

غــفــار توئی صــمـد توئی بـنـده منم
محتاجم و با حال تباه آمــده ام

با بـیـم و امـیـد و حـالـت اســتــغــفـار
با چشم تر و نامه سیاه آمده ام

یـا رب تــو بــده بـــرات آزادی مـن
درمـانده مـنم بهر پـنـاه آمـــده ام

من معترفم به جرم و عصیان و گـناه
در بـارگـهت چو پرِّ کاه آمده ام

دریای کــرم توئی و مـن ذره خــاک
با لطف تواینگونه به راه آمده ام

دسـت مـن افـتـاده نـالان تـو بـگـیـر
چون یوسفم و ز قعر چاه آمده ام

یا رب به مـحـمـد و عـلـی و زهـرا 
پهـلوی شکـسته را گواه آمـده ام

حقّ حـسـن و حسـیـن و اولاد حسین 
نـومـید مکن که روسیاه آمده ام

بـر نــامــه اعـمـال مـحـبـت نـظـری
بر عمر گذشته عذرخواه آمده ام

خــــدا تنها روزنه امیدی است كه هیچگاه بسته نمیشود،

                تنها كسی است كه با دهان بسته هم میتوان صدایش كرد،

                                 با پای شكسته هم میتوان سراغش رفت،

                                                تنها خریداریست كه اجناس شكسته را بهتر برمیدارد،

                                 تنهاكسی است كه وقتی همه رفتند میماند،

                        وقتی همه پشت كردند آغوش میگشاید،

           وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت میشود

و تنها سلطانی است كه دلش با بخشیدن آرام میگیرد نه با تنبیه كردن.

                                                                         خـــــــــــدا را برایتان آرزو دارم...

خورشید چراغکی ز رخساره علی است

مه نقطه کوچکی ز پرگار علی است

هرکس که فرستد به محمد (ص) صلوات

همسایه دیوار به‌ دیوار علی است

بر سر در بهشت خدا حک شده چنین

بختش بلند هر که گرفتار حیدر است

از ذکر علی مدد گرفتیم

آن چیز که می‌شود گرفتیم

از بوته آزمایش عشق

از نمره بیست، صد گرفتیم

آمدم امشب دهی برمن پناه

    رو سپیدی کن عطا بر رو سیاه

     آمدم تا که سبک بارم کنی

     لحظه ای لایق به دیدارم کنی

     آمدم از نو مسلمانم کنی

   سائل رفتار سلمانم کنی

  آمدم شاید کمی بهتر شوم

در صداقت پیرو بوذر شوم

……………

برای خواندن تمامی شعر زیبای “آمدم امشب دهی بر من پناه” روی ادامه مطلب کلیک کنید.

از بار گنه شد تن مسکینم پست

   یارب! چه شود اگر مرا گیری دست؟

      گر در عملم آنچه تو را شاید نیست

          اندر کرمت آنچه مرا باید هست

زاهدی گوید: جواب چهار نفر مرا سخت تکان داد.

   اول مرد فاسدی از کنار من گذشت و من گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد.

     او گفت ای شیخ خدا میداند که فردا حال ما چه خواهد بود!

      دوم مستی دیدم که افتان و خیزان راه میرفت به او گفتم قدم ثابت بردار تا نیفتی.

         گفت………….

         تو با این همه ادعا قدم ثابت کرده ای؟!

         سوم کودکی دیدم که چراغی در دست داشت گفتم این روشنایی را از کجا اورده ای؟

        کودک چراغ را فوت کرد و آن را خاموش ساخت و گفت :

        تو که شیخ شهری بگو که این روشنایی کجا رفت؟!

     چهارم زنی بسیار زیبا که درحال خشم از شوهرش شکایت میکرد.

     گفتم اول رویت را بپوشان بعد با من حرف بزن.

    گفت من که غرق خواهش دنیا هستم چنان از خود بیخود شده ام که از خود خبرم نیست

تو چگونه غرق محبت خالقی که از نگاهی بیم داری؟!

در کلاس درس خدا؛

آن هایی که ناله می کنند، رد می شوند؛

آن هایی که صبر می کنند، قبول می شوند؛

آن هایی که شکر می کنند، شاگرد ممتاز می شوند.

خطا از من است، می دانم.

از من که سالهاست گفته ام “ایاک نعبد”

اما به دیگران هم دلسپرده ام

از من که سالهاست گفته ام ” ایاک نستعین”

اما به دیگران هم تکیه کرده ام

اما رهایم نکن

بیش از همیشه دلتنگم

به اندازه ی تمام روزهای نبودنم.

 ﺧـــــــﺪﺍﯾﺎ !

  ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ !

    ﺣﺮﻓﻬﺎﯾــﻢ !

       ﺑﻮﯼ ﻧﺎﺷﮑﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ !

         اما تو به حساب درد و دل بگذار

             و نگذار این رشته پاره شود ….

خداوندا ! اگر در کار تو چون و چرا کردم خطا کردم.

    و گر در نا امیدی ، تکیه جز بر کبریا کردم ، خطا کردم.

      اگر جز بر تو ، دل بستم به لذت های این دنیای فانی حلالم کن.

        و گر دل را به عشق نازنینان مبتلا کردم ، خطا کردم.

          اگر اسمی به جز اسم تو آمد بر زبانم ، من پشیمانم.

          و گر در نیک روزی ، غفلت از شکر و دعا کردم ، خطا کردم.

        اگر لغزیده گاهی ذره ای پایم ، ببخشایم .

      و گر از فرش زیرم اندکی پا را فرا کردم ، خطا کردم.

   من آن روزی که گفتم عشق را دیدم ، نفهمیدم

که عشق اول و آخر تویی عشق آفرینا، من خطا کردم.

خداوندا

تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم.

مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را ، مبادا گم کنم اهداف زیبا را ،

دلم بین امید و نا امیدی می زند پرسه ، می کند فریاد می شود خسته….

مرا تنها تو نگذاری….

عشق گفتی کربلا آمد به یاد

هیبت خون خدا آمد به یاد

عشق یعنی جاده ی بی انتها

عشق یعنی نوری از سوی خدا

عشق یعنی ناله های حیدری

عشق یعنی صبر و آه زینبی

برای خواندن بقیه شعر مذهبی “عشق یعنی…” روی ادامه مطلب کلیک کنید.

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسین

مویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسین

هر جا کنار آب نشستم ز داغ تو

از بس که سوختم جگرم آب شد حسین

جانسوز تر ز داغ تو دیگر کسی ندید

خورشید هم ز داغ تو در تاب شد حسین

ما مصیبت زده ی کرب و بلاییم حسین

   بال و پر سوخته ی آل عباییم حسین

     بسکه خون دل از این دیده ز غمهای تو رفت

       همنشین لب دریای بکاییم حسین

          عمر دنیا نرسد چون به عزاداری تو

             تا قیامت ز غمت عقده گشاییم حسین

کربلا کعبه دلهاست خدا میداند

دیدنش آرزوی ماست خدا میداند

ما عزادار حسینیم که اشک غم او

آبروی همه ماست خدا میداند

اینجا بهشت سرخ بدن‎های بی سر است

اینجا نگارخانه‎ی گل‎های پرپر است

اینجا منا و مشعر و بیت الحرام ماست

اینجا حریم قرب شهیدان داور است

اینجاست قتلگاه شهیدان راه حق

اینجا مزار قاسم و عباس و اکبر است

اینجا به جای جامه‎ی احرام ما به تن

زخم هزار نیزه و شمشیر و خنجر است

اینجا دو طفل زینبم افتد به روی خاک

اینجا به روی سینه‎ی من قبر اصغر است

اینجا برای پیکر صد چاک عاشقان

گرد و غبار کرب و بلا مُشک و عنبر است

اینجا چو آفتاب سرم بر فراز نی

بر کودکان در به درم سایه گستر است

اینجا تنم به زیر سم اسب، توتیا

اینجا سرم به دامن شمر ستمگر است

اینجا به جای جای گلوی بریده‎ام

گلبوسه‎های زینب و زهرای اطهر است

اینجا به یاد العطش کودکان من

هر صبح و شام دیده‎ی میثم، ز خون  تر است

یه روز یه پسر انگلیسی میاد با طعنه به یک پسر ایرانی میگه:

چرا خانوماتون نمیتونن با مردا دست بدن یا لمسشون کنن؟؟

یعنی مردای ایرانی اینقدر شهوت پرستن که نمیتونن خودشون رو کنترل کنن؟؟

پسره لبخندی میزنه و میگه:

ملکه انگلستان میتونه با هر مردی دست بده؟

و هر مردی ملکه انگلستانو لمس کنه؟!

پسره انگلیسی با عصبانیت میگه:

نه! مگه فرد عادیه؟!!

فقط افراد خاصی میتون با ایشون در رابطه باشن!!!

پسر میگه: خانومای ما همه ملکه هستن.

بـــی پناهم یـــا رضا زانـــو زدم بر کویِ تو

تــا بــگیری دستِ من شاید ببینم روی تو

مــن ســگِ کـویِ تو ام درمانده ام آقاببین

از همه دل کنده ام رو میکنم من سوی تو

آنچه که هستی هدیه خداوند به توست

و آنچه خواهی شد

هدیه تو به خداوند است ،

پس بی نظیر باش….

به کعبه گفتم تو از خاکی منم خاک

        چرا باید به دور تو بگردم

        ندا آمد تو با پا آمدی باید بگردی

برو با دل بیا تا من بگردم

سلام سلام امام رضا

    باز اومدم به مهمونیت

       ممنون که دعوتم کردی

          ممنون،چقدر مهربونی

             کاشکی کبوتری بودم

             پر می زدم رو گنبدت

       شاید دلم آروم می شد

اون بالاها تو حرمت

        کاشکی می شد هر شب و روز

            من تو بهشت تو باشم

            من که می دونم رام میدی

هر چقدر هم که بد باشم

            ولی خودم شرمندتم

               از روت خجالت می کشم

                  ممنون تنهام نذاشتی تو

                   همیشه همدمم بودی

                    تو سختی ها و غصه ها

                    همیشه یاورم بودی

                     ممنونتم امام رضا

                  می بوسم من ضریحتو

                 خودت می فهمی حالمو

             می خوام بشم قربون تو

      خوش به حال اونایی که

می بینن هر شب خواب تو

         کاش که بیای تو خواب من

            تا ببینم رخسار تو

          اگه بیای دلم می خواد

       هیچ وقت بیدار نشم دیگه

همش باشم کنار تو

        فقط با تو ، کنار تو

          مثل الان گریه کنم

          همش بگم:رضا،رضا

        ممنونتم امام رضا

ممنونتم امام رضا

کیست این سینه سپر همچو حیدر با وقار

می کند با غرشش دشمن از هر سو فرار

هر زمان با یک رجز با تمامِ قوّتش

در حرم آرامشی می نماید برقرار

با دو چشمانِ ترش لحظه لحظه می زند

بوسه ای بر مشکِ آبِ با فغان و با فکار

کیست این شیرِ غَدَر، پاسبان خیمه ها

بر شهنشاهِ غریب، اوست تنها غمگسار

کیست او زینب دلش هر کجا دنبال اوست

چشم زینب بهرِ او، می شود ابرِ بهار

او که باشد این چنین سوی میدان می رود

لرزه افتد بر دلِ دشمنانِ نابکار

رفته تا آب آورد بهرِ طفلانِ عطش

گر نیاید جان دهد این حرم از انتظار

شاهِ مردی و ادب، عشق و ایمان و وفا

نامش عباسِ علی، کربلا را تکسوار

شاعر : حسن فطرس

به چشمِ من تیر نزنید حالا که قلبم غمینه

  مادرِ من داره می آد می خوام که چشمام ببینه

    دستِ من و جدا نکن تا واسه مادر بمیرم

 زیر بغل های اون و می خوام با دستام بگیرم

  مشک من و پاره نکن نذار که سختی بِچِشم

    من از دو چشمِ اصغرِ تشنه خجالت بِکِشم

     به فرق من ضربه نزن حالا که نقشِ زمینم

  بذار ز لب های حسین بوسه ی آخر بچینم

   نیزه نزن تو سینه ام حالا که دل پریشونم

       بعد یه عمر وفای خود مدیون زینب بمونم

شاعر : حسن فطرس

خداوندا تو خیلی بزرگی و من خیلی کوچک

جالب اینجاست تو به این بزرگی من کوچک را فراموش نمیکنی.

ولی من به این کوچکی تو را فراموش کرده ام!

آقا به حقِ چشمی، که غرقِ خون ز تیره

هر ساله تو تاسوعا دلم برات می گیره

پر می زنه دلِ من به علقمه دمادم

لحظه ی جون دادنت آقا می آد به یادم

وقتی می آد به یادم که مرغ دل رها شد

لحظه ای که یا عباس دستِ شما جدا شد

وقتی می آد به یادم که ناله سر می دادی

از روی زینِ اسبت سر رو زمین نهادی

وقتی می آد به یادم ز مشکت آب می ریخت

سرشک تو برای طفلِ رباب می ریخت

وقتی می آد به یادم که با نوای خسته

نقش زمین شدی و فرقِ سرت شکسته

خاک پر از خون و اشک، علقمه بسترت بود

ناله ای رو شنیدی که آه مادرت بود

می گفت منم فاطمه مادر تو یاسِ من

قربون قد و بالات حضرتِ عباسِ من

چرا قدت شکسته همچو قدِ کمانم

قصه ی مشک پاره از تو چشات بخوانم

بعد تو روز حرم تاریک دیگه چون شب

وای از حسین تنها وای از نگاه زینب

شاعر : حسن فطرس

من که ادب تشنه ی یک غمزه ی ابروی منه

   از اوّل عمر همه جا اسمِ وفا روی منه

     می رم برات آب بیارم گریه نکن اصغرِ من

    این قده بی تابی نکن طفلک مه پیکرِ من

آبِ فرات مهربونه قدرِ لبات و می دونه

     صورتِ ماهت از عطش مثلِ گلهای خندونه

       داداش حسین بذار برم مشکم و پر آب بکنم

     بیارم و اصغر تو تا کمی سیراب بکنم

داداش حسین نگو نرو آخه به من سقا می گن

   اگه حرم آب نداره مردم به من چها می گن

     ناله ی اصغرت می آد لحظه ی مردنِ منه

     ببین صدای العطش آتیش به جونم می زنه

     اگه نَرَم آب بیارم شرمنده ی رباب می شم

از خجالت پیش همه بدون که من هم آب می شم

شاعر : حسن فطرس

چه می شد ای خدا مشکم مرا حاجت روا می کرد

به حق هر دو دستانم همه دردم دوا می کرد

به یاد اصغر نالان که عطشان و پریشان است

کمی از آبِ باقی را برای او سوا می کرد

خدایا عاقبت دیدی شدم شرمنده ی اصغر

چه می شد این فراتِ غم مرا در خود فنا می کرد

ز روی کودکان او خجالت می کشم یا ربّ

چه می شد ناله ی زینب دلِ من را رها می کرد

کنار علقمه آید نوای شیون و زاری

شنیدم مادرم زهرا مرا هر دم صدا می کرد

توانِ دیدنِ رویِ رقیه کرده مجنونم

چه می شد دشمنم اکنون سر من را جدا می کرد

به ذکرِ نام مولایم خیالم طفل شش ماهه

دلم هر لحظه با شورِ دل زینب صفا می کرد

نوای یاری عشقم حسین تشنه ی زهرا

قسم بر هر دو چشمانم ز دل صد عقده وا می کرد

شاعر : حسن فطرس

سقا نظر کن تشنه ام طاقت ندارم

طفلِ صغیرم بر عطش عادت ندارم

آبی بیاور سینه ام آرام گیرد

خشکیده لب هایم ز مشکت کام گیرد

رفتی عمو باشد خدا پشت و پناهت

چشمان اهل این حرم مانده به راهت

ما منتظر بر درگه خیمه بمانیم

انجام وعده از عمو را جمله دانیم

اما پدر آمد عموی ما نیامد

یاربّ چرا آرامشِ دلها نیامد

بابا کمر بگرفته از داغ جدایی

گوید برادر جان ابالفضلم کجایی؟

دانم عمویم کشته ی این خاک گردید

روحش روانه در دلِ افلاک گردید

آید عمویم من دگر حرفی نگوییم

من جز عمو در این حرم چیزی نجویم

شاعر : حسن فطرس

دلت را خانه ما کن، مصفّا کردنش با من

    به ما دردِ دل افشا کن، مداوا کردنش با من

      اگر گم کرده ای ای دل، کلید استجابت را

         بیا یک لحظه با ما باش، پیدا کردنش با من

           بیفشان قطره ی اشکی، که من هستم خریدارش

             بیاور قطره ای اخلاص، دریا کردنش با من

              اگر درها به رویت بسته شد، دل بر مکن بازآ

                در این خانه دق الباب کن، وا کردنش با من

               به من گو حاجت خود را، اجابت می کنم آنی

             طلب کن آنچه می خواهی، مهیّا کردنش با من

           بیا قبل از وقوع مرگ، روشن کن حسابت را

         بیاور نیک و بد را، جمع و منها کردنش با من

        چو خوردی روزی امروز ما را، شکر نعمت کن

       غم فردا مخور، تأمین فردا کردنش با من

    اگر عمری گنه کردی، مشو نومید از رحمت

تو نام توبه را بنویس، امضا کردنش با من

قابل توجه تمامی کسانی که خیلی راحت به خانم ها تهمت می زنن!!!

«إِنَّ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ اْلآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ»

« کسانی که زنان پاکدامن و بی خبر (از هرگونه آلودگی) و مؤمن را متهم می سازند،

در دنیا و آخرت از رحمت الهی بدورند

و عذاب بزرگی برای آنهاست.

بهشت و جهنم دو منطقه جغرافیایی نیستند.

      بهشت و جهنم را نباید اینجا و آنجا جستجو کرد

        برای یافتن بهشت و جهنم ، به خویشتن خویش سفر کن

          ذهن ، بهشت می شود.

        ذهن ، جهنم می شود.

      ذهن توان این را دارد که هر یک از این دو باشد.

عرش و فرش الهی در درون ماست.

      همین طور بهشت و جهنم

       ما عادت کرده ایم همه چیز را بیرون از خویش جستجو کنیم

     زیرا سفر به درون ، بسیار دشوار است

ما بیرونی شده ایم

        وقتی به خدا فکر می کنیم ، به آسمان نگاه می کنیم

         خدا شخصی ست که در آسمان منزل دارد

         اما….

      خدا را در درون خود جستجو کن….

او دور از دسترس نیست