|
˙·٠•●♥عاشقان ظهور ♥●•٠·˙
5 / 5برچسب:, :: 12:56 :: نويسنده : وحید دعاي ندبه يکي از دعاهاي بسيار مشهور در ميان شيعه است و از موقعيت خاصي برخوردار مي باشد. دعاي شريف ندبه که علامه مجلسي آن را در کتاب گرانسنگ «بحارالانوار» و نيز کتاب شريف «زادالمعاد» نقل کرده به سند صحيح از حضرت صادق (ع) روايت شده است.
چشم انداز اصلي اين دعا توجه به حضرت ولي عصر ارواحنا له الفداء است و بخش عمده و چشمگيري از آن التجاء به مهدي موعود (ع) و اظهار تأسف از غيبت و دردمندي از فراق و دوري آن بزرگوار است. سوز و گدازي که در اين دعا از غم مهدي آل محمد عليهم السلام به چشم مي خورد در هيچ دعاي ديگري مشاهده نمي شود و کلاً دعاي گريه، ناله، زاري و غم دل با حبيب گفتن است و نام آن که ندبه است، حکايت از محتوا و مضامين عاليه ي آن مي کند و از اين رو همواره با اشک، آل، ناله و زمزمه هاي دلسوزانه همراه است و در اين حالات، قرائت مي شود. فقراتي از اين دعا از اين جهت ممتاز است، و موارد شاخص دعا به شمار مي رود، و آن فقرات راجع به حضرت سيدالشهدا حسين بن علي (ع) است. مانند: «أينَ الحَسَن؟ أينَ الحُسَين؟ أَينَ اَبناءُ الحُسَين» حسن (ع) کجاست؟ حسين (ع) چه شد؟ فرزندان حسين کجايند و چه شدند. در حقيقت، شکايت فقدان و از دست دادن امام حسن (ع) و شهادت حضرت امام حسين (ع) و فقدان فرزندان حسين (ع) و فرزندان برومند آن بزرگوار را به ساحت قدس حضرت ولي عصر امام زمان ارواحنا له الفداء مي بريم و بدين ترتيب، گويا آن امام والامقام را به حرکت و قيام فرا مي خوانيم و به پيشگاه مبارکش عرض مي کنيم که ما عزيزترين عزيزان را از دست داديم و جنايتکاران، بزرگترين سرمايه هاي گرانقدر و آسماني اسلام را از او گرفتند. اکنون چه مي شود که ظهور کني و به اين درد بزرگ رسيدگي فرمائي و آن را درمان نمايي. فراز ديگري از اين دعاي شريف که از حساسيت فوق العاده اي برخوردار است اين جمله ي مبارکه است: «أَينَ الطّالِبُ بِذُحُولِ الاَنبياء وَ اَبناءِ الاَنبياء؟ أينَ الطّالِبُ بِدَمِ المَقتُولِ بِکَربَلا؟» کجاست آن امام بزرگواري که از ظلم و ستم امت بر پيغمبران و اولاد پيغمبران دادخواهي مي کند؟ کجاست آنکه ازخون جدش که در کربلا شهيد شد، انتقام خواهد گرفت. ندبه کنندگان بر حضرت مهدي موعود (ع) امام و پيشواي خود را مي خوانند که بيايد و انتقام خون شهيد کربلا را بستاند و قاتلان را به کيفر عمل شنيع خود برساند. در دعاي ندبه از ميان همه امامان، نام امام حسين (ع) و ابناء آن بزرگوار آمده است و اين خود نکته اي است که پيوند اصيل و بي نظير ميان حضرت حسين بن علي (ع) و حجت بن الحسن (ع) را بازگو مي کند که ذکر يک شهيد در ميان شهداي بسيار از آل علي و بني الحسن و بني عقي و آل جعفر و ديگران، دالّ بر خصوصيت و امتياز اوست و حکايت از رابطه خاص ميان اين دو بزرگوار و دو امام معصوم- حسين و مهدي عليهماالسلام- مي کند. نظرات شما عزیزان:
اين مطلب را به اشتراک بگذاريد :
درباره وبلاگ  گفتم که از فراغت عمریست بی قرارم گفت از فـــراق یاران من نیز بی قرارم گفتم به جز شما من فریاد رس ندارم گفتا به غیر شیعه من نیز کس ندارم گفتم که یاوررانت مظلوم هر دیــارند گفتا مرا ببینند مظلــــــــــوم روزگارم گفتم که شیعیانت در رنـج و در عذابند گفتا به حال ایشان هر لحظه اشکبارم گفتم که شیعیانت جمعند به یاری تو گفتا که من شب و روز در انتظار یارم گفتم به شــــیعیانت آیا پیـــــام داری گفتا که گفته ام من هر دم در انتظارم گفتم که ای امامم از ما چرا نهانــــــی گفتا به چشم محرم همواره آشکارم گفتم به چشم انوار آیا که پا گـــذاری گفتا که شستشو ده شایدکه پا گذارم موضوعات آخرین مطالب پيوندها نويسندگان
|
||
 |
آمار
وب سایت:
